Et Fiyatlarındaki Artış

       Türkiye’de son zamanlarda et fiyatlarındaki artışın temel nedeni olarak yem fiyatlarındaki artış gelmektedir. 2006 yılında yaşanan kuraklığın ardından, 2007 yılında yem fiyatlarındaki artış yönetilememiştir. Başka bir deyişle, hayvancılık politikasının etkinsizliği, piyasada düzenleyici bir yapının olmaması bu sonucu doğurmuştur. Yem fiyatlarındaki artışa süt fiyatlarının stabil kalması, hayvancılıkla uğraşan kesimi zor durumda bırakmıştır. Zarar etmeye başlayan insanlar, hayvanlarını kesime göndermişlerdir. Böylece et arzı geçici bir süre artarak, et fiyatlarındaki artış kısa bir süreliğine dizginlenmiştir. Ancak, özellikle 2009 yılının yarısından itibaren hayvan sayısında yaşanan keskin bir düşüşün sonucu olarak fiyat artışları görülmüştür.

           Fiyatlardaki bu ani yükselmeye engel olmak isteyen hükümet Et ve Balık Kurumu’na ithalat izni vermiştir. İlk önce canlı hayvan ithalatına izin verilmiş, ancak fiyatlardaki artış durdurulamayınca et ithalatına da izin verilerek fiyatların yükselişine engel olunmaya çalışılmıştır. Yaşanan son gelişme de ise Bakanlar Kurulu, Et ve Balık Kurumu’na sıfır gümrükle ithalat izni verdiği 100 bin tonluk damızlık olmayan canlı sığır ve sığır eti tarife kontenjanının süresini 2011 yılının sonuna kadar uzatmıştır. Yapılan bu müdahalenin de kısa vadeli olduğu, uzun vadeli yapıcı bir politika olmadığı görülmektedir. Çünkü, et ithalatına bağlı olarak iç piyasadaki hayvancılık sektörü negatif yönde etkilenecektir. Bunun göstergesi ise yine Bakanlar Kurulu’nun karkas et, kasaplık canlı sığır, besilik canlı sığır, koyun ve kuzu ithalatında uygulanmakta olan düşük gümrük vergisinin süresini sınırsız olarak uzatmış olmasıdır. Bu gelişme de hayvan sayısının giderek azalmasına ve ileriki zamanlarda deri ve sakatat fiyatlarının yükselmesine neden olacaktır.

Sonuç olarak, Et ve Balık Kurumu ithalat yetkisini kullanırken sadece fiyatları nasıl düşüreceğini göz önünde bulundurmamalıdır. Bunun yanı sıra gelecek dönemde, hayvancılık sektörünün nasıl düzenlenmesi gerektiğini, hangi yapıcı politikaların uygulanması gerektiğini de göz önünde bulundurmalıdır. Aksi takdirde, ileriki yıllarda et ve süt piyasalarında dışa bağımlılığımız daha da artacak ve iç piyasada hayvancılık sektöründen geçimini sağlayan birçok insan bu durumdan negatif yönde etkilenecektir.